Samenwerking tussen de aardgassector en de hernieuwbare energiesector is van groot belang voor een soepel verlopende transitieperiode. De gassector heeft veel kennis van de ondergrond en een groot deel van de  bestaande infrastructuur die op een waardevolle manier bij zou kunnen dragen aan de energietransitie. Zo kan de gassector bijvoorbeeld de offshore windproductie op de Noordzee ondersteunen.

De Noordzee wordt zoals het zich laat aanzien één grote energiecentrale: platforms voor de gasproductie, windparken, installaties voor getijdenenergie, algenkweek, etc. Door deze allemaal te integreren ontstaat een nieuw energiesysteem. De bestaande infrastructuur, zoals platforms en leidingen, kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt voor de transport en opslag van de opgewekte duurzame energie.

In dat nieuwe systeem zijn een aantal van de platforms geëlektrificeerd. Deze platforms fungeren als een soort hub om via de bestaande leidingen, de windenergie in gasvorm naar de wal te brengen. Dat is aanzienlijk goedkoper dan het aanleggen van een compleet nieuwe infrastructuur.

Door te denken vanuit een shared services and products aanpak wordt de Noordzee als energiegebied verduurzaamd, is de leveringszekerheid gegarandeerd en daalt de kostprijs van hernieuwbare energie. Een voorwaarde is wel dat er slim wordt gepland en dat infrastructuur behouden blijft tot het moment waarop ze nodig is voor het nieuwe duurzame energiesysteem.

Power-to-Gas is een techniek, waarbij elektrische energie wordt omgezet in (waterstof of methaan)gas. Gas is namelijk makkelijker op te slaan dan elektriciteit en goedkoper te transporteren.

Bij het grootschalige gebruik van wind- en zonne-energie kan er een gat ontstaan tussen vraag en aanbod Zo kan  een piek in het gebruik heel erg afwijken van een piek in de opwekking van elektriciteit. Soms waait het immers niet zo hard of schijnt de zon niet zo fel en is er wel veel vraag naar elektriciteit en andersom. Als er meer productie is dan vraag, kan de overtollige elektriciteit worden omgezet in waterstof.

Conform de Ladder van 7, die aangeeft wat de belangrijkste keuzes zijn bij CO₂-reductie, zet de gassector sterk in op de ontwikkeling van groen gas. Dit gas (bijvoorbeeld ontstaan door vergisting van afval) kan worden ingevoegd in het bestaande aardgasnet.

Om in 2030 de CO₂-uitstoot met 49% te beperken, is afvang en opslag van CO₂, bijvoorbeeld in lege gasvelden op zee, noodzakelijk. Hier kan gebruik worden gemaakt van de expertise van de gassector bij onderzoek naar geschikte velden voor offshore CO₂ opslag. Daarnaast kan de sector ook een bijdrage leveren als het gaat om het gebruik van de bestaande infrastructuur op zee, zoals platforms en leidingen om CO₂ te transporteren en te injecteren.

De kennis en kunde van de olie en gasindustrie kan ook worden ingezet voor de ontwikkeling van aardwarmte als energiebron. Want als ergens kennis en ervaring van de Nederlandse bodem aanwezig is dan is het wel in de aardgassector. Denk aan het veilig boren naar aardwarmte, zonder dat onbedoeld grondwaterlagen of eventuele gaslagen worden geraakt. Ook hier kan de aardgassector samen met de geothermie sector een belangrijke bijdrage leveren aan de energietransitie.